اشو Osho

باید به درون نگاه کنی. برای دیدن اینکه زندگی چیست، نخست باید آن را از دورن احساس کنی. و بهترین راه برای احساس کردن زندگیت این است که خلاق باشی، زیرا در حداکثر خودت هستی. معمولاً مردم در حداقل خود زندگی میکنند و هرکاری که مردم میکنند را میتوان در حداقل زندگی انجام داد، زیرا آنها فقط عادتها هستند: چیزهایی که بصورت روزمره توسط بدن آموخته شده. این کارها از بخش آگاهی به بخش آدمآهنی بدنت، که به خودیخودش عمل میکند، منتقل شدهاند. برای مثال وقتی که رانندگی رامیآموزی

زمانی که به سقراط زهر دادند، او به شوق آمده بود. مریدانش گریه و زاری میکردند و او گفت، ”گریه نکنید. من بزودی خواهم رفت و آنوقت هرچه که میخواهید گریه کنید. هماکنون، این آزمایش بزرگ را که برای من رخ داده است تماشا کنید. من از این فکر مرگ بسیار مشتاق دانستن شدهام ـــ  که آیا واقعاً خواهم مرد و یا نه. این فرصت را ازدست ندهید. فقط اطراف من بنشینید و تماشا کنید.“

میگویید که انسان باید برای هرچیز در زندگی بهایی را پرداخت کند. 
آیا استثنایی وجود ندارد؟

بهاین لطیفه گوش بده:
یک مرد آمریکایی در پاریس از یک رانندهی تاکسی آدرس یک فاحشهخانهی خوب را گرفت. تنها به آنجا رفت، زنی زیبا را انتخاب کرد و دستور شام داد. دیروقت، وقتی که انواع هوسرانیهایش ارضاء شده بود، مرد خسته و کوفته به طبقهی پایین آمد و از خانم رییس درخواست صورتحسابش را کرد.

کتاب های زیر را از قسمت کتاب ها دریافت کنید!

 الماس های اشو      ---       بشنو از این خموش ---   فصل شش قایق خالی  --- فصل اول من دروازه هستم  

ملانصرالدین برای موردی به دادگاه فراخوانده شده بود و قاضی از او پرسید،  ”ملا، چند سال داری؟“
او گفت،  ”چهل سال.“
قاضی گفت،  ”ولی این عجیب است. تو مرا متعجب کردی، زیرا تو پنج سال پیش هم در دادگاه بودی و آنوقت هم گفتی که چهل سال داری.“
ملا گفت، ”بله، من مردی ثابتقدم هستم. وقتی که چیزی را گفتم، میتوانید حرفم را باور کنید، هرگز چیز دیگری را نخواهم گفت.“