اشو Osho

سومین مرکز مانیپورا مرکز کل عواطف احساسات و هیجانات توست ما دائما به سرکوب احساسات خود در مانیپورا ادامه می¬دهیم مانیپورا به معنی الماس است – زندگی به سبب عواطف هیجانات قهقهه گریه اشکها و لبخندها گرانقدر است زندگی به دلیل کل این چیزها قیمتی است اینها شکوه زندگی اند از همین روی این چاکرا را مانیپورا نامیده اند چاکرای الماس.

لحظه‏ای که درون دومین بدن هستی، بیرون سومین بدن ستاره ای (astral) خواهی بود تا جایی که به بدن ستاره ای مربوط است به هیچ خاصی حتی نیاز نیست. تنها آرزوی در درون بودن کافی است حال هیچ مسئله تمامیتی در میان نیست اگر بخواهی به دورن بروی میتوانی داخل شوی.

بدن ستاره ای هم مثل بدن دوم یک بخار ولی شفاف است تو حتی نخواهی دانست که آیا در درون آنی یا که در بیرونش زیرا حد و مرزش شفاف است. بدن ستاره ای هم قد دو بدن اول است تا بدن پنجم اندازه یکسان است محتوا تغییر خواهد کرد ولی تا پنجمین بدن اندازه یکی خواهد بود با بدن ششم اندازه کیهانی خواهد بود و با بدن هفتم اصلا اندازه ای وجود نخواهد داشت حتی اندازه کیهانی هم در میان نخواهد بود.

دومین چاکرا سوادهیستانا (Svadisthana) است- که هارا (Hara) است، مرکز مرگ است. این دو مرکز، آسیب بسیار زیادیدیده¬اند، زیرا انسان از رابطه جنسی در هراس بوده و از مرگ هم در وحشت به سر برده است. بدین قرار مرگ، مورد اجتناب آدمی بوده است: راجع به مرگ حرف نزن! پاک فراموشش کن! مرگ وجود ندارد. حتی اگر گاهی اوقات هم وجود داشته باشد، توجهی به آن نکن، هیچ وقعی به آن مگذار، به یادش مسپار. مدام فکر کن که برای ابد زندگی خواهی کرد- از مرگ بپرهیز!

لحظه¬ای که انسان نسبت به بدن خود از درون آگاه می¬شود، دومین بدن به طور خودکار در معرض دید قرار می¬گیرد. حال، دومین بدن از بیرون شناخته خواهد شد. اگر اولین بدن را از درون بشناسی، آن وقت از بیرون نسبت به دومین بدن آگاه می¬شوی.

این بدن دوم، بدن اثیری، شبیه دود متراکم است. می¬توانی بدون هیچ مانعی از درونش بگذری، اما شفاف نیست؛ نمی¬توانی از بیرون به داخل آن نگاه کی. نخستین بدن جامد است. تا آنجا که پای شکل در میان است، دومین بدن هم درست شبیه به اولی است،با این تفاوت که جامد نیست.

وقتی نخستین بدن بمیرد، دومی برای مدت سیزده روز زنده می¬ماند و همراه تو سفر می¬کند. سپس، بعد از سیزده روز، آن هم می¬میرد؛ محو و تبخیر می¬شود. اگر وقتی که هنوز بدن اول زنده است؛ به شناخت دومی دست پیدا کنی، می¬توانی از این اتفاق آگاه باشی.

بدن دوم می¬تواند از کالبدت بیرون برود. پاره¬ای اوقات، در هنگام مراقبه، این بدن دوم بالا یا پایین می¬رود، و حس می¬کنی که نیروی جاذبه فشاری بر تو وارد نمی¬آورد؛ زمین را ترک می¬کنی. ولی وقتی که چشمانت را باز می¬کنی، روی زمینی و می¬دانی که آن همه وقت را هم همانجا بوده¬ای. این حس که از جا برخاسته و از زمین بلند شده¬ای، به سبب دومین بدن ایجاد می¬شود، نه اولی. برای دومین بدن نیروی جاذبه وجود ندارد؛ بنابراین لحظه¬ای که بدن دوم را بشناسی، یک رهایی مسلم و مشخص را که برای بدن مادی ناشناخته بود، احساس می¬کنی. ال، می¬توانی ا بدنت بیرون رفته و دوباره به آن بازگردی.

اینک درست همان¬طور که از درون نسبت به اولینبدنت آگاه شدی، نسبت به دومی هم از درون آگاه می‏شوی. از کارکردهای درونی آن، از ساز و کار داخلی¬اش، از زندگی درونت آگاه باش. نخستین بار که آن را بیازمایی، بسیار دشوار است. ولی پس از آن همیشه بین آن دو بدن خواهی بود: بین اولی و دومی. حال، هدف توجه¬ات در دوحیطه، در دو بعد مستقر خواهد بود

همان گونه که هفت بدن وجود دارد، هفت چاکرا- مرکز انرژی- هم موجود است، و هر چاکرا به طریقی خاص با بدن هم ترازش مرتبط است. چاکرای بدن مادی مولاداهاراست. این نخستین چاکراست و ارتباطی اساسی و تام با بدن مادی دارد. مولاداهارا دارای دو امکان بالقوه است. نخستین امکانش استعدادی طبیعی است که با تولد به ما داده شده است؛ دومین امکان آن از طریق مراقبه قابل حصول است. امکان بنیادین طبیعی این چاکرا، نیاز و میل جنسی بدن مادی است. نخستین پرسشی که در ذهن جوینده پدید می¬آید، آن است که در خصوص این اصل مرکزی چه کند. حال، امکان دیگر این چاکرا هم مطرح و موجود است، و آن براهماچاریا (brahmacharya)، تجرد، است که از طریق مراقبه دست یافتنی است. هرچه ذهن بیشتر بر میل جنسی متمرکز و بدان معطوف باشد، رسیدن به غای امکان بالقوه براهماچاریا دشوارتر خواهد بود.