اشو Osho

هفتمين در تكاپوي انحصار طلبانه و خاص است هنرمندان عرفا آرمانگرايان و خيال بافان جملگي همين جا گير افتاده اند آنها همواره مي كوشند آرمان شهري در جهان بيافرينند كلمه آرمان شهر (utopia) بسيار زيباست: يعني آنچه كه هرگز نمي آيد هميشه در حال آمدن است اما هرگز نمي آيد هميشه آنجاست ولي هرگز اينجا نيست اما هستند كساني كه زل زده به ماه مدام به دور دست ها و فواصل بعيد مي نگرند و دائم در حال حركت در تصوراتند شعراي بزرگ مردم خيال پرداز – كل نفس ايشان در شدن (becoming) به هم درپيچيده است يكي هم هست كه مي خواهد خدا بشود وي يك عارف است.

يادت باشد: شدن كليد واژه در هفتم است و اين در آخر نفس است باليده و رسيده ترين نفس همين جا مي آيد بدين سبب است كه تو احساس خواهي كرد شاعري را خواهي ديد – مي تواند هيچ چيزي نداشته باشد مي تواند يك گدا باشد ولي چشمانش نوك دماغش نفسي سترگ را خواهي ديد عارف مي تواند از كل جهان چشم پوشيده باشد و ممكن است در غاري در هيماليا نشسته باشد در يك غار هيماليايي آنجا مي روي و به او مي نگري: ممكن است برهنه در آنجا نشسته باشد – ولي چنين نفس ظريفي چنين نفس پالوده و خلصي ممكن است حتي پاهاي تو را هم لمس كند ولي دارد نشان مي دهد: ببين چه فروتن هستم!

هفت در وجود دارد وقتي نفس كامل است كل اين هفت در را پيموده سپس آن نفس رسيده خود به خود مي افتد كودك ما قبل اين هفت در است و بودا ما بعد اين هفت نفس است وي دايره اي كامل است.

از من مي پرسيد: تفاوت بين تهيت كودك پيش از تكوين نفس و كودك¬واري برخاسته در يك بودا چيست؟

تفاوت همين است بودا به درون كل اين هفت نفس رفته آنها را ديده به درون شان نگريسته دريافته كه همه وهم اند و حال به منزل بار آمده دوباره يك كودك شده است اين همان معناي مورد نظر مسيح (ع) است هنگام كه مي فرمايد: مگر مثل كودكي خردسال شوي و الا هرگز در ملكوت پروردگارم وارد نخواهي شد.